Rosanda reparara moi ben no calendario que súa nai tiña colgado con imáns na neveira. Quedaban poucos cadriños para que chegasen os Reis, é dicir, que non había tempo que perder. Os Reis vivían moi lonxe, recibían cartas de centos, miles, millóns de nenos, pero a súa carta era superimportante e tíñana que ler canto antes.